Was er echt aan toe om er even lekker helemaal uit te breken. De stad achter me laten en me onderdompelen in het groen. Lekker lezen en soezen in een hangmat met af en toe misschien een kleine boswandeling of een fietstochtje over de hei..
Huisje in Drenthe geboekt en de dagen aftellen. Naarmate de datum van vertrek dichterbij kwam, werd het weer steeds grimmiger.
“Dit weekend herfstachtig.” en “Veel regen en wind vooral in het Oosten van het land.” Ik zag mijn zomeridylle langzaam maar zeker in het water vallen..
Maar goed ik laat me natuurlijk niet klein krijgen! Het is gewoon een kwestie van de juiste mindset, zeg ik tegen mezelf. Kom, laat je niet intimideren door wat regenbuitjes. Neem een dikke trui mee en je regenpak en maak er gewoon iets gezelligs van.
Zaterdag was het dan zo ver. We snorden over de snelwegen met de regen kletterend tegen de ramen. Zagen we daar niet een klein stukje blauw? Het zou vast allemaal wel goed komen.
Toen we arriveerden op ons stekje in Schipborg stortregende het. Maar wat een prachtig plekje aan de rivier de Aa! Alles grijs en nat, maar dat kon ons niet deren! We waren goed voorbereid, paraplu op en snel naar binnen. Piepklein huisje, maar wel eentje met een heusche bedstee! Wat wil je nog meer?
Het grootste deel van de dag regende het. Maar we speelden het klaar om tussen een paar buien door nog wat te wandelen en te fietsen. Heerlijk! Maar waarom kwamen daar weer van die enorme grijze wolken aangedreven. Een stortbui, rennen en zo snel mogelijk maar weer naar binnen.. Toch nog zeiknat geworden. Gelukkig droge kleren genoeg, lekker een potje koken en maar vroeg naar bed. Het stortregende de hele nacht. En ochtend. En middag. Daar zaten we dan. Nu kwam het erop aan om de moed erin te houden!
Maar hoe doe je dat? Langzaam maar zeker zonk bij mij de moed toch steeds meer in de natte schoenen. Dit was toch echt niet wat ik me erbij had voorgesteld! Wanneer kwam die zon nou eens? Diep van binnen voelde ik me bekocht en teleurgesteld. Kan ik eindelijk weg, krijg ik dit weer.. Het regent ook altijd in mijn vakantie.. En meer van dat soort triestige gedachten. Van mijn ‘positieve mindset’ bleef steeds minder over..
Ondertussen regende het lekker door. De kranten waren uit, het boek lezen lukte niet en om vier uur besloten we maar weer naar huis terug te keren. Alle natte spullen ingepakt en weer terug over de natte wegen.
Toen ik weer thuis was en de best mooie groene foto’s bekeek, vroeg ik me af waarom het toch zo moeilijk is om je droombeeld van iets te laten varen en gewoon maar te genieten van wat er werkelijk is..
Je hoort het, ik ben een kind van mijn tijd. Leven in het Nu, dat is mijn devies. Maar de realiteit is weerbarstig en de regen soms erg nat..