“Denken jullie dat ik achterlijk ben of zo?! Het idee alleen al, alsof wij hier ooit zouden willen eten als jullie daar zouden gaan zitten. Hoe halen jullie het in je kop om zoiets idioots te vragen??!!”
Tja, daar sta je dan met je goede gedrag, hoe te reageren op zo’n soort tirade?
Een prachtige zonnige dag in Limburg
Wandeling samen met mijn lief door de Limburgse heuvelen. We komen aan bij de voormalige Buitengoed Slavante, een prachtig gelegen uitspanning met terras. We wanen ons terug in de tijd en hebben echt zin in een lekkere kop koffie op die bijzondere plek. Het terras zit gezellig vol. Het is voor het eerst in tijden weer eens zonnig weer en daar moet je deze zomer acuut van profiteren en dat doen we dan ook, met zijn allen..
Gelukkig zien we dat er toch nog wel wat plaats vrij is
Een grote lege tafel voor acht personen met aan een hoekkant een echtpaar van een jaar of vijftig. Grote vrouw met kort geblondeerd kapsel en een kleine man met bril en biertje. We lopen naar hun toe en vragen voor de vorm of ze het goed vinden dat we aan de andere kant van de tafel gaan zitten.
En dan gebeurt het, de vrouw ontploft volledig
“Denken jullie dat ik achterlijk ben of zo?! Het idee alleen al, alsof wij hier ooit zouden willen eten als jullie daar zouden gaan zitten. Hoe halen jullie het in je kop om zoiets idioots te vragen??!!”
Er valt een ijzige stilte
Andere gasten kijken ook even verbaasd naar het tafereel, maar gaan al snel weer door met hun drankjes. Wij staan vooral perplex, weten niet anders te reageren dan onze schouders op te halen en het terras maar weer te verlaten en onze wandeling te vervolgen. Je haalt je schouders op en denkt laat maar gaan, die vrouw zal het wel moeilijk hebben of zo, misschien de menopauze of een groot verdriet, laat gaan. Maar toch..
We liepen door, maar er hing toch nog een soort donkere wolk om ons heen
Pas toen we een heel eind verderop op een uitkijktoren wat in het niets stonden te turen, realiseerde ik het me. Iets van die agressie (zo mag ik dat toch wel noemen) van die vrouw was aan me blijven kleven. En daar moest ik toch echt weer vanaf!
Wat gebeurt er met je tijdens zo’n soort onaangenaam incident?
Dit soort confrontaties maak je zo af en toe mee. Het kan iets in een winkel zijn of in het verkeer (!), het kan ook gebeuren in een werksituatie. Het stelt op zichzelf niet veel voor, misschien, maar toch wordt je vecht of vlucht reactie gewoon volop getriggerd door zoiets. Dat betekent dat je nek verstijft, je ademhaling oppervlakkig wordt en je hele systeem zich hormonaal klaar maakt om te vechten, te vluchten of te bevriezen. Heel mooi als je wordt aangevallen door een reëel gevaar, maar in heel veel gevallen een tikje overdreven.
Het is belangrijk om jezelf ook na zo’n klein incidentje bewust een moment te geven om weer te ‘resetten’
Doe je dat niet dan blijft de opgebouwde spanning hangen. En dat benadeelt je balans, ademhaling en goede humeur (om maar een paar dingen te noemen). Op de lange baan stapelt dit soort spanning zich steeds meer op en dat benadeelt je gezondheid en algehele functioneren.
Hoe laat je die opgebouwde spanning weer los?
- Dat is in wezen simpel:
- Stop even met wat je doet en sta bij jezelf stil
- Doe even helemaal niets. Realiseer je waar je bent door je omgeving even echt in je op te nemen. De grond, de ruimte om je heen
- Geef je nek bewust toestemming zich weer los te laten
- Je adem om weer vrijuit te gaan en te komen
- En denk eens aan een glimlach, ook dat helpt 😉
- Pas als je weer helemaal tot jezelf bent gekomen, pas dan ga je weer over tot de orde van de dag..
Hoe ga jij om met dit soort incidenten? Ik hoor het graag van je..
Je kunt me persoonlijk mailen of hieronder een reactie achterlaten. Ik kijk ernaar uit van je te horen..
Zin in meer tips en technieken om vrijer en meer ontspannen te presteren?
Meld je dan rechtsboven aan voor mijn GRATIS BALANSTIPS!
Vond je dit artikel interessant? Deel het gerust. De knoppen hieronder maken het gemakkelijk. Dank je wel!