Wat moeten we toch met dat glazen plafond?

We weten het allemaal wel, maar toch..

Er zijn nog steeds veel minder vrouwen met een ‘topfunctie’ dan mannen,

Vrouwen verdienen nog steeds een stuk minder dan mannen in eenzelfde functie.

En in de media blijven we vooral nog veel pratende mannen zien,

in ieder geval zodra het om iets anders gaat dan om kinderen, koken of gezelligheid..

Over hoe dat komt is al veel gezegd.

En de term ‘het glazen plafond’ valt dan vaak.

Daarover zijn de meningen verdeeld.

Bestaat dat plafond echt?

Of toch niet?

Deze discussie doet me altijd denken aan Moby en Dick

Twee goudvissen die we vroeger hadden.

Ze zwommen met zijn tweetjes rond in zo’n ouderwetse ronde vissenkom.

Beetje krap misschien maar hij stond op de koelkast, zodat ze in ieder geval een leuk uitzicht hadden.

En wij waren dol op ze..

Eens in de zoveel tijd moest hun kom worden geleegd om goed schoon te worden gemaakt.

Dan lieten we het bad vollopen

En dan mochten ze daar even vrij in rond zwemmen.

Maar daar was altijd iets raars mee aan de hand:

Ook al hadden ze de hele badkuip tot hun beschikking

Ze bleven altijd maar in een klein hoekje van het bad hangen.

Alsof ze niet begrepen dat ze nu toch echt meer ruimte hadden

We probeerden ze wel te lokken naar de andere kant van het bad

Maar dat lukte eigenlijk niet echt,

Moby en Dick bleven het liefst in hetzelfde kleine rondje rondzwemmen,

Zo groot als de maat van hun kom.

Dat waren ze zozeer gewend, dat ze niet meer anders konden.

De kom zat in hun hoofd, in hun hart en in hun kleine gouden vissenlijf.

Ze wisten niet beter en zij konden zich absoluut niet voorstellen dat ze ook buiten hun kleine cirkeltje zouden kunnen zwemmen.

Hun kom was hun wereld en verder dan dat komen konden zij niet.

Net zomin als wij mensen zomaar ons wereldbeeld kunnen loslaten.

Ook wij nemen de wereld aan zoals hij ons gepresenteerd wordt.

En ook wij geloven vaak zonder meer dat hij zo groot of zo klein is als ons is verteld.

Door onze ouders, door onze school, door wat we ieder dag zien, horen en ervaren.

Dat alles bepaalt het beeld dat we van de wereld hebben,

en zit geankerd in ons doen, denken en voelen.

Zo creëren ook wij mensen onze eigen virtuele vissenkom,

Inclusief glazen plafond.

Kunnen we daaruit breken?

Dat weet ik wel zeker.

Maar dat dat niet vanzelf gaat, weet ik ook..

Het vraagt moed, focus en aandacht.

Op meerdere fronten..

Dat hebben we in onze eigen handen.

We creëren uiteindelijk allemaal onze eigen wereld.

Bewust of onbewust.

Aan ieder van ons de keus.

Zolang we blijven geloven dat er echt een glazen plafond is

Zal het er ook zijn.

Zolang je gelooft dat je geen kansen of mogelijkheden hebt,

Heb je die ook niet.

En zolang je niets zegt. Word je ook niet gehoord..

Wat vind jij ervan?

Hoe groot of klein is jouw wereld?

is het viskom, badkuip of oceaan?

En heeft hij wel of niet een glazen plafond?

Dit is iets om eens even wat langer bij stil te staan..

Hartelijke groet,

Jacqueline Hulleman

PS. Wordt vervolgd! 🙂

e-boek Spreken zonder Stress MWil je meer van jezelf laten zien en horen?

Vraag dan rechts bovenaan het gratis boek spreken zonder stress aan.

Plus om de week een nieuwe dosis tips, tools & inspiratie.

Scroll naar boven