Een tijdje terug was ik bij een evenement waar een aantal verschillende mensen spraken.
Ze hielden allemaal een kort verhaal.
Interessant bij zoiets is dat je bij de ene spreker vanaf het begin af aan met gespitste oren zit. En dat je bij de ander -met een waarschijnlijk minstens even interessant verhaal- eigenlijk meteen al afhaakt.
Waardoor wist de ene spreker me vanaf het begin af aan mee te nemen en de ander niet?
Dat had alles te maken met de eerste paar minuten.
Met hoe ze het podium opkwamen en met wat ze toen deden.
Sommige sprekers staken meteen van wal.
Maar anderen deden eerst iets anders.
Niks spectaculairs misschien, maar wel iets essentieels.
Zij namen echt even de tijd om ons als publiek te begroeten.
Dat lijkt misschien een kleinigheidje, maar is het niet.
Een begroeting is namelijk veel meer dan alleen maar een kwestie van beleefdheid.
En maakt uit of je wel of niet bereid bent om naar iemand te gaan luisteren.
Ga maar eens bij jezelf na.
Je bent druk aan het werk en opeens komt een onbekende binnen.
Je kijkt even op, maar met 1 oog op je laptop.
Je mompelt op zijn hoogst iets van hallo,
en gaat dan snel weer verder met waar je mee bezig was.
OF
Je bent druk aan het werk en opeens komt een onbekende binnen.
Je draait je naar hem of haar toe.
Je kijkt de nieuwkomer aan.
Je glimlacht en zegt hallo.
Je staat op en loopt naar de ander toe.
Je kijkt elkaar aan en geeft elkaar een hand.
Hoe het verder gaat, dat kun je zo invullen..
Groeten is veel meer dan alleen maar een kwestie van beleefdheid.
Een begroeting is bedoeld om vast te stellen of we wel of niet verder met de ander in zee kunnen en willen.
Dat stamt nog uit de tijd waarin we nog op mammoeten jaagden en het leven hard was.
Als je een vreemdeling tegen het lijf liep, was het letterlijk van levensbelang om zo snel mogelijk vast te stellen of hij of zij wel te vertrouwen was.
Was hij gewapend? Wat waren de intenties van de ander? Bij welke stam hoorde hij of zij?
Dat stelden we toen al vast aan de hand van een begroetingsritueel.
Zoals honden altijd even aan elkaar moeten snuffelen, zo moeten wij mensen ook altijd
een paar precieze stappen doorlopen, voordat we verder met elkaar kunnen.
Ons begroetingsritueel is iets universeels en zit als het ware in ons DNA.
Of je nou in China of in Marokko zit, in New York of in de regenwouden van de Amazone, het ritueel is in basis altijd hetzelfde.
En klopt er iets niet helemaal in de uitvoering van het ritueel, dan schept dat -op zijn minst- verwarring en onbehagen.
(En dat is natuurlijk het laatste wat jij als spreker wil.)
Hoe ziet het begroetingsritueel er precies uit?
Intuïtief weet je dat natuurlijk allang.
Maar laten we er toch nog eens samen goed naar kijken.
Het bestaat uit een paar precieze stappen.
# 1. Erkenning
Erkenning betekent dat je iemand ziet en in zijn aanwezigheid erkent.
Je erkent iemand door je naar hem of haar toe te draaien en oogcontact te maken.
# 2. Acceptatie
Acceptatie betekent dat je iemand accepteert als een in principe gelijkwaardig wezen. (Klinkt een beetje hoogdravend misschien, maar daar komt het wel op neer.)
Je accepteert iemand door jezelf naar hem of haar toe te draaien in een open frontale houding en naar hem of haar te glimlachen.
Over die open houding kan ik nog veel meer zeggen, maar dat doe ik nu niet, dat komt een andere keer. Het is iets waar ik veel aandacht aan besteed in mijn coaching.
En vervolgens begroet je elkaar.
Dat begroeten kan op vele manieren.
Iedere groep en cultuur heeft zijn eigen manier van groeten.
Je geeft elkaar een hand, kust elkaar, buigt, omhelst of wrijft de neuzen tegen elkaar. 😉
Net wat gebruikelijk is in een bepaalde (sub)cultuur.
Waar het op aan komt is dat je het doet zoals het van je verwacht wordt.
Doe je iets anders of doe je het niet dan ontstaat er verwarring.
(Denk maar aan die enigszins ongemakkelijke momenten als je een buitenlandse bekende een kus meer of minder geeft dan hij of zij verwacht.)
Pas als het hele begroetingsritueel helemaal is afgerond zijn we klaar om naar elkaar te luisteren.
Sla je iets over dan sta je meteen op achterstand.
En moet je extra hard werken om alsnog vertrouwen te winnen.
Als dat al lukt..
Wat betekent dat voor je presentatie?
Om samen verder te kunnen gaan is het dus noodzakelijk om elkaar te zien en te erkennen,
te accepteren en op de goede manier te begroeten.
Dat geldt overal en altijd. Dus ook als je voor een groep staat.
Ook dan moet je alle stappen doorlopen.
Doe je dat niet, dan wordt het een stuk moeilijker om de aandacht van je publiek te krijgen.
Toch laten veel sprekers hier steken vallen.
Ze slaan stappen over, zijn te gehaast en beginnen te snel met praten.
Of hun houding komt niet open en oprecht genoeg over om vertrouwen en acceptatie te kunnen oproepen.
Waarom gaat het vaak mis?
Dat heeft meestal helemaal niets te maken met de intenties van de spreker,
die wil immers niets liever dan gezien en geaccepteerd worden.
Nee, het is de schuld van de schrikreactie (daar is ie weer ;-).
Die maakt dat je verstart en in 1 klap al je intuïtie en natuurlijkheid kwijtraakt.
Daardoor raak je van slag, sla je stappen over en maak je het jezelf en je publiek ongewild een stuk lastiger.
Hoe kun je voorkomen dat je bij het begroeten de mist ingaat?
Dat gaat je vanaf nu niet meer gebeuren ;-), want je kunt altijd vertrouwen op het volgende scenario:
Je komt op.
Je gaat frontaal en in een open houding voor je publiek staan.
Je glimlacht en maakt oogcontact.
Je begroet het publiek door een paar mensen toe te knikken.
Zo simpel is het..
En nog een extra tip:
Probeer al voor aanvang zoveel mogelijk mensen even persoonlijk te begroeten door hen een hand te geven. Ook dat helpt om straks soepel met je presentatie van start te gaan.
Moraal van dit verhaal
Haast je niet maar neem ALTIJD de tijd om je publiek te begroeten.
Daarmee heb je de beste start voor een geslaagde presentatie.
Huiswerk
Bestudeer de komende dagen eens hoe mensen elkaar begroeten. Herken je de stappen? Wat valt je nog meer op?
Ik wens je veel spreekplezier!
Hartelijke groet,
Wil je ook verder van je presentaties, workshops of lezingen een ontspannen succes maken?
± Wekelijks verstuur ik een fijne dosis tips, tools & inspiratie. Om te beginnen ontvang je een handig e-boekje met 5 van mijn allerbeste ‘kalmeer-je-stress-tips’, waarmee je direct aan de slag kunt gaan.