Dit blog gaat over iets dat we allemaal vroeg of laat wel een keertje meemaken, maar dat daarmee niet minder ingrijpend is. Herken jij het ook?
Ik zal een jaar of 6 geweest zijn,
het was speelkwartier,
eindelijk even weg uit het stoffige schoollokaal,
we mochten naar buiten, heerlijk!
Maar toen gebeurde het..
Daar ergens in een hoek van het schoolplein
Ik zei iets , ik weet niet eens meer wat..
En toen barstten ze allemaal in lachen uit.
Maar niet op een leuke manier,
Ze lachten alsof ze me stom vonden.
Ze lachten me uit.
Ik weet nog precies hoe ik me toen voelde
Hoe het bloed me naar de wangen kroop,
En ik het liefst van de aardbodem was verdwenen,
Hoe de tranen prikten achter mijn ogen,
En ik ze niet meer tegen kon houden.
En hoe ze toen ‘Huilebalk’, tegen me riepen
en vervolgens allemaal wegrenden.
Mij daar lieten staan, helemaal alleen
Wat een nare dag was dat.
Er was iets gebeurd dat ik nooit meer zou vergeten.
Toen op die ochtend leerde ik een les
die we zo ongeveer allemaal vroeg of laat leren:
‘Pas op met wat je zegt,
want anders laten ze je in de steek.’
Dit alles gebeurde al heel wat jaren geleden
Maar deze angst is nog heel lang bij me gebleven.
En ook nu ligt hij soms toch opeens weer op de loer.
Die stille angst, die maakt dat je je een beetje inhoudt.
En je niet echt zegt wat je werkelijk zeggen wilt.
En daarmee maakt dat je jezelf elke weer een stukje verder kwijtraakt.
Herken jij het ook?
Als je heel eerlijk bent?
Zeg jij altijd wat je werkelijk zeggen wilt?
Laat jij je ware kleuren zien?
Of ga je toch ook vaak op zoek naar wat je denkt dat mensen van je horen willen?
Misschien is het niet iets dat je altijd doet.
Misschien doe je het niet als je met vrienden bent,
Maar wel in je werk.
Misschien doe je het niet als je 1 op 1 met iemand spreekt,
Maar wel als je voor een groep staat.
Of misschien zijn er nog heel andere momenten waar deze angst maakt dat je je niet echt uitspreekt.
Hoe zit dat voor jou?
Je niet uitspreken werkt eigenlijk altijd averechts
Dat is iets wat ik me steeds meer ben gaan realiseren
Want juist als je alleen maar alleen maar zegt wat men horen wilt
Werp je een barrière op tussen jezelf en de mensen om je heen.
En zo komen we uiteindelijk allemaal alleen te staan.
Dat kan toch niet de bedoeling zijn?
In hoeverre lukt het jou te zeggen wat je werkelijk zeggen wilt?
Pas je je aan en zeg je alleen wat je denkt dat men van je horen wilt?
Of verzamel je al je moed en zeg je wat je werkelijk denkt?
Wanneer lukt dat je wel?
En wanneer niet?
Zullen we daar de komende tijd eens wat vaker bij stilstaan?
Ik doe alvast met je mee! 🙂
Hartelijke groet,
Zin in meer inspiratie?
Meld je dan hieronder aan voor mijn 2 wekelijkse spreektips (ze zijn gratis) Als welkom ontvang je een handig e-boekje met 6 kalmeer je spreekstress tips.